հիմա ուզում եմ ասել, որ այո, մեր հասարակությունում բռնությունն (բոլոր դրսևորումներով) իր կայուն ու հաստատուն դիրքն ունի, այո, սա մենթալիտետի մի մաս է, ու շատ հաճախ հանդիպող մի բան: իմ անձնական օրինակը բերելով, փորձեմ մեկնաբանել ասածս: ես, կյանքիս տարբեր փուլերում մարդկանց հետ շփվելով, իրենց մասին որոշ բաներ իմանալով, հեռվից մարդկանց ճանաչելով, կարճ ասած` սոցիալիզացվելով, պարբերաբար բռնության դեպքերի հանդիպել եմ: օրինակ, երբ դպրոցում էի սովորում, դասընկերներիցս մեկի պապան իրեն ու եղբորը ծեծում էր պատժելու համար, երբ օրինակ մի բան էնպես չէին անում: մենք սրա մասին շատ էինք խոսում, մեկ-մեկ կատակներ էինք անում, որովհետև իր պապան «սովորական» չէր ծեծում այլ` գոտիով, ու ես հիշում եմ, որ մեր դասարանի ծնողները հաճախ մեզ ասում էին. «բա դուք ի՞նչ բողոքելու տեղ ունեք, բա որ իրա պապայի նման լինեին ձերոնք էլ»: գիտեք, էնպես չէր, որ սրա մասին իբրև բռնության էին խոսում, սա սովորական ընտանեկան վիճակ էր:
սա եզակի դեպք չէ, ու ես շատ հաճախ եմ հանդիպել ու հանդիպում ընտանիքում երեխային ծեծելու պրակտիկային վստահ եմ, որ` դուք էլ: սա ԲՌՆՈՒԹՅՈՒՆ է ու սա ԸՆԴՈՒՆԵԼԻ ու ՏԱՐԱԾՎԱԾ է:
երբ համալսարանում էի սովորում ( ու մինչև դա էլ և հիմա էլ), ընկերուհիներս, որ հարաբերություններ ունեին տղայի հետ, շատ հաճախ ինչ-որ տեղեր չէին գալիս, որոշակի ձևի հագուստ չէին հագնում, ու շատ բաներ չէին անում, և ինչ-որ բաներ անում էին, ոչ իրենց կամքով, անում էին, որովհետև ընկերն էր էդպես ասել: սա ԲՌՆՈՒԹՅՈՒՆ է, ու սա ԸՆԴՈՒՆԵԼԻ ու ՏԱՐԱԾՎԱԾ է:
մեր բարեկամների, ծանոթների, հարազատների մեջ շատ կանանց գիտեմ, որ ամուսինների կողմից բռնության են ենթարկվում` ծեծ, սահմանափակումներ, նվաստացումներ և այլն: էս պարագայում էլ շատ հաճախ եմ լսում «դէ լավ, գոհ էղի, որ ավելի սարսափելի վիճակում չես», «դէ լավ, տղամարդ ա, հունից դուրս եկավ» արտահայտությունները: սա ԲՌՆՈՒԹՅՈՒՆ է ու սա ԸՆԴՈՒՆԵԼԻ ու ՏԱՐԱԾՎԱԾ է:
սեռական բռնությանը/ոտնձգությանն անդրադառնալով ասեմ, որ ընկերուհիներիս 80%-ը իր կյանքում գոնե մի անգամ ոտնձգության ենթարկվել է` ձեռք են գցել, համբուրել են իր կամքին հակառակ, դրսում մերկ սեռական օրգանի են «հանդիպել» և այլն: սա ԲՌՆՈՒԹՅՈՒՆ է, ու սա ՏԱՐԱԾՎԱԾ է:
բռնության նմանատիպ դեպքերի ես շատ հաճախ եմ հանդիպել ու հանդիպում եմ: այս դեպքերը գոյություն ունեն, այս դեպքերը տարածված են և, ցավոք, այս դեպքերը հաճախ իբրև խնդիր չեն դիտարկվում ու նորմալ են համարվում:
ավելի քան վստահ եմ, որ շատերդ հանդիպած կլինեք բռնության դեպքերի ու ամենատարբեր ոլորտներում և, որ այս դեպքերը ձեզ համար նորություն չեն: սրանք հստակորեն փաստում են, որ այո, բռնությունը մեր հասարակությանն անծանոթ երևույթ չէ, և այո, մեր հասարակությունն առաջին հայացքից դատապարտում է բռնությունը, բայց նաև գործադրում է բռնություն: բռնություն ասելով պետք չէ հասկանալ միայն մահվան հասցնող ծեծը, կամ «դաժան» բռնաբարությունը, բռնությունն ունի տարբեր դրսևորումներ և այո, «դաստիարակչական» ապտակը, «սիրելով» ընկերուհուն մի բան ստիպելը, ձեռք գցելը, ազատության սահմանափակումը, ճնշումները ևս ԲՌՆՈՒԹՅՈՒՆ ԵՆ ու, ցավոք, սրանք ԸՆԴՈՒՆԵԼԻ ու ՏԱՐԱԾՎԱԾ են մեր հասարակությունում: բռնությունը մերժելը, խնդիրը չբարձրաձայնելը, անձնական և քաղաքական մակարդակում ոչինչ չփոխելը չի նշանակում, որ մեր իրականությունում այն չկա:
Comments
Post a Comment