Ալիս Ուոքեր/ Alice Walker

***
արդարացում

այս գիշերը գինին է (կամ գինին չէ)

կամ նամակ քեզնից (կամ էլ նամակ չէ քեզնից)

ես նստած

լսում եմ անձրևի ինքնագոհությունը 

գրում եմ պոեմ, սպանում ինձ այնտեղ 

այդպես ցավն ավելի քիչ է․․․

այս գիշեր անձրևում է, վաղը լուսավոր կլինի 

վաղը ես կասեմ «երեկ միայն անձրևն էր նույնը ...

և կոշիկներս սեղմված»:

***

նուրբ
մոգական Պրահայում
ես ծոցս առաջարկեցի
մի թափառական
արաբ ուսանողի
ով անվերջ խոսում էր
Լիբանանի
և իր հոր այգիների մասին:
դա մոտ էր
ամրոցին
մոտ՝ գետին
արևին, տաք ․․․․
և այնտեղ,
ուր նա սահեցրեց
և համբուրեց ինձ
շագանակագույն
այտուցի վրա
կարճատև այդ պահը
խնձորի պես էր բուրում ․․․․


***
ես տրամադրության կին եմ
իմ բնավորություն այնքան սև է, որքան հոնքերս
այնքան սուր, որքան եղունգներս
անաչառ ջրհեղեղի պես
որ տարածվում է, տարածվում, տարածվում
ընդմիշտ
ինչ֊որ տեղում կանգնելու
համար:

հեղ․՝ Ալիս Ուոքեր

թարգմ․՝ Աիդա Մարուքյան