Skip to main content

մեր հոգուց մի մաս՝ լուսնում

բարձր ջերմությամբ մի քանի ժամ սենյակում պառկելուց ու լուսամփոփի լույսը զգալուց հետո հանկարծ նկատում եմ, որ արդեն լուսնի ժամն է, ու պահս հանկարծ ուրիշանում է ու իմն է դառնում․․․իմ ու լուսնի մտերմությունը վաղուցվա է։ շատ տողեր կան գրված մեր մտերմության ու միասին ունեցած պատմությունների մասին։ ես ու լուսինը հաճախ ենք զբոսնում միասին, դուրս ենք գալիս փողոց այն ժամանակ, երբ բոլորն արդեն տուն են շտապում, մենք քայլում ենք, քննարկում անցնող օրը, վերլուծում մարդկանց, դեպքերը, պահերը բոլոր, քաղաքի փողոցներն ու նրանցում եղած գաղտնիքները։ լուսինն ինձ պատմում է, թե ովքեր են եղել իմ ամենասիրելի փողոցների այսօրվա մարդիկ, ինչ պատմություններ են ստեղծվել կամ ավարտվել այնտեղ, քանի խոստում է տրվել ու քանիսը դրժվել, քանի ժպիտ են մարդիկ թողել փողոցում ու, թե քանիսին է փողոցը տվել մարդկանց։ մի քիչ պատմում է իր օրվա պահերի մասին մինչև հասնենք քաղաքի մեր սիրելի մասը, էստեղ ես նստում եմ, ինքն՝ ինձ հետ, հետո վերևից նայում է հոգուս ու սկսում պատմել ինձ ամենը, ինչը վաղուց ինչ-որ խորը անկյունում թաքցված է, ու գուցե ես էլ մոռացել եմ դրանց մասին։ հետո սկսում ենք վերևից նայել գիշերվա քաղաքին ու մարդկանց։ երկար նստում ու նայում ենք, ոմանք ինչ-որ տեղ են շտապում, ոմանք ուղղակի անցորդ են փողոցում, ոմանք էլ շնչում են փողոցն ու բռնում փողոցի իրենց պահը․․․ էսպիսի մարդկանց լուսինն ամուր գրկում է ու իրենից մի կտոր թողնում նրանց հոգում, մարդիկ չեն տեսնում դա, բայց հանկարծ զգում են՝ ներսում ինչ-որ մի բան փոխվեց, ինչ-որ մի լույս ավելացավ, զգում են ու շարունակում քայլել՝ մի կտոր լուսին իրենց մեջ ունենալով։ որոշ մարդիկ նայում են լուսնին, ժպտում, որոշները չեն նկատում նրան, բայց լուսինը լուռ նայում է ամենքին ու վերևից տեսնում նրանց հոգիները ու ամենքից մի բան վերցնում ու ամփոփում է իրենում․․․ վերցրածը միշտ հոգու ամենաիսկական կտորն է լինում․․․ կարճ ասած, լուսնում բոլորիս հոգուց մի փոքր կա պահած ու ամեն անգամ երբ մենք կարոտենք մեզ՝ իսկական մեզ, կարող ենք նայել լուսնին ու գտնել ամենամեզ, ժպտալ, մի պահ ունենալ մեզ ու հետո բաց թողնել․․․․

                                   սենյակ, լուսամփոփ, լուսին 

Comments

Popular posts from this blog

Ինչու՞ ենք մենք վախենում դաշտանից

Դաշտան․․․ երբևէ լսե՞լ եք էս բառը՝ դասընթացներից, բժշկական հաղորդումներից դուրս՝ առօրյայում, կամ ինչքա՞ն հաճախ եք ինքներդ օգտագործել դաշտան բառը, իսկ, «հիվանդացել եմ», «մեջքս բացվել ա», «մորքուրս ա էկել/զանգել», «գործերս սկսել են», սրա՞նք:  Կանանց մեծամասնությունը դաշտան տեսնում ու դրա հետ առնչվում ա գրեթե ամեն ամիս, և, ընդհանրապես, դաշտանային ցիկլը կնոջ վերարտադրողականության կարևորագույն մասն ա, ինչի մասին մենք պիտի հնարավորինս շատ տեղեկություն ունենանք ու դեռ դպրոցական տարիքից, երբ հասունացման շրջանը նոր պիտի սկսվի: Չնայած սրա այսչափ կարևոր լինելուն, մեզ հետ գրեթե երբեք չեն խոսում դաշտանի ու սեռահասունացման մասին: Օրինակ դպրոցում, հիշու՞մ եք ձեր կենսաբանության դասագրքերի այն էջերը, որտեղ մարդու սեռահասունացման մասին մի քանի բան կար գրված: Շատերիդ գրքերում էջերը երևի պատռված են եղել, կամ ինչ-որ խզբզանքներով փակված են եղել սեռական օրգանների նկարները, ու գուցե շատերդ ամոթից չեք էլ կարդացել գրվածը, թերթել, անցել եք առաջ: Իսկ ձեր ուսուցիչներին այդ դասերի օրերին հիշու՞մ եք: Էնպես ...

Multiculturalism in the Wider Europe - Reflection on the Current Situation

Authors: Aida Marukyan (AR), Ia Melkadze (GE), Marian Melnyk (UA) IAM team, #challenge1918|2018|2118 Multicultural – Intercultural Difference Seller of beach towels, Italy, 2018. Photo: Melkadze Ia The rapid international migration and the associated socio-economic landscape shifts brought about new realities that need relevant action in the EU member states and the wider neighborhood. In this article, we reflect upon the current situation of multicultural Europe focused on the perceived challenges and their influence on people’s daily lives and the legal framework. The key message that we embrace is that in addition to being multicultural, Europe also needs to be a more intercultural place. For the beginning, let us inquire the difference between the terms “Multicultural” and “Intercultural” society. “ Multicultural refers to a society that contains several cultural or ethnic groups. People live alongside one another, but each cultural group does not necessarily ...

ամենօրյա լոքշ

ամենօրյա լոքշի մասին կարելի ա լիքը փիլիսոփայական գրքեր գրել, դեպրեսիվ (դեպրեսիա տերմինը չճիշտ օգտագործելու համար սիրանուշը մի հատ կճպըցնի, որովհետև ինքը հոգեբան ա ու գիտի, թե ի՞նչ ա իրականում դեպրեսիան) ու դպրեսիայից բացող կինոներ նկարել, պարապ լինելու դեպքում, ձեռի հետ էլ մշակութային֊ազգագրական հետազոտություններ անել: գիտե՞ք, որ լոքշի մասին ա խոսքը՝ էն, որ առավոտ 9-ին բուձելնիկդ զարթնում ա, դու իրան 10 րոպեն մեկ քնացնում ես, ինքը, ճակատը պնդած, մինչև 9.30 զնգում ա հետո դու հանձնվում ես ու աջ ձեռքով վերմակը մի կերպ վրայիցդ քաշում ես ու սկսում ես մրսել (ստեղ էն կարգինը կարաք հիշեք)․․․ մի ձև հասնում ես զուգարան, չիշիկ ես անում, հետո լավացվում ես, հետո մազերդ ոլորում, մի տեղ խցկում ես, որ ատամներդ լվաս: պաստան խոզանակի վրա լցնելու առաջին փորձը ձախողվում ա, երկրորդ անգամից պաստայակիր խոզանակը մտնում ա բերանդ: մի երկու անգամ թքում ես, հետո ողողում բերանդ, վերջում բերանիդ կողքերն ես լվում ջրով ու չորացնում դեմքդ: վերջին մի քանի ամսվա ընթացքում ատամ լվալը ամենադժվար բանն ա, որ առավոտներն ա...