Լինելու մասին

Քայլե՞լԴեպի ու՞ր
Ինչի՞ համար
և անիմաստ ուղիներն այս
Մի՞թե արժե անվերջ անցնել
Այն էլ եթե դրա վերջում 
Մութ թունելի լույս էլ չկա:
Լինե՞լ
Լինել ինչու՞
և ինչպիսի՞ն
Լինել հլու՞
Թե՞ այնպիսին
Ինչպես ներսից 
Ուրիշություն տենչող հոգիդ է գոռում
և ուզում է որ դու ճչաս
Պոռթկաս, գժվես ու խենթանաս
Ու չլինես պարտադրված 
Լինես քոնը
և իսկապես
Դու լինես դու
Ու չլինես դու պարփակված 
Գերի դարձած 
Օտարների լինելության սկզբունքներին,
Խոնարհության կեղծ ձևերին,
Լուսապսակ գլխին առած
Սատանային չխոնարհվես, 
Սուտ սրբերին դու չպաշտես՝Սրբանալու ու սիրվելու ցանկությունից...
Եվ իսկապես
Մի՞թե հենց մենք չենք որոշում
Ինչպես լինել, 
Մի՞թե հոգու և մեր ներսում ձևավորված
Ես-ի ձայնից չենք մենք լինում,
Եվ մի՞թե այդ մարդիկ են խորթ,
Որ մեր կամոք կամ էլ առանց
Որոշում են մեր փոխարեն
Լինե՞նք արդյոք
Թե՞ չլինենք` գոյությունը պահպանելով
Որոշու՞մ են նրանք, միթե
Թե մենք այսօր
Լինենք ինչու՞ և ինչպիսին,
Կամ էլ գուցե պետք չէ՞ այսօր
Որ մենք լինենք,
Գուցե վաղն ենք մենք նրանց պետք,
Կամ էլ միայն երեկ էինք պետք,
Եվ այսուհետ մեր լինելու
Պետքը չկա,
Ու կարող ենք խելոքանալ 
և սուս ու փուս
Նստել մի տեղ
Ու լուռ սպասենք 
Թե այդտեղից 
Երբ են գալու
Ու վռնդեն, 
Քանզի այդօր 
և այդուհետ
Ավելորդ ենք մենք լինելու 
Լինելության այդ սահմանում, 

Որ գծել էին նրանք այնժամ...
Ու գնալով իջնելու ենք
Մինչև հասնենք գոյատևման վերջին փուլին
Եվ դադարենք մենք լինելուց`
Ամբողջ կյանքում չլինելով...
Բայց այդ ինչու՞ այդպես եղավ
Ինչպե՞ս եղավ, որ այդպես էլ
Մենք չեղանք մեր ուզածը,
Եվ չեղանք այն` ինչ կայինք,
Եվ մեր ներսում ձևավորված 
ՄԵՆՔ այդ ինչպե՞ս հանգիստ կորանք
Կամ էլ որտե՞ղ
Ինչպե՞ս եղավ որ տեսակը`
ՄԵՐ ՏԵՍԱԿԸ
Այդպես էլ մեր ներսում մնաց․․․․
Գիտե՞ք, ինչու այսպես եղավ,
Որովհետև ժամանակի ինչ-որ պահի
Մենք վախեցանք տարբերվելուց,
Ու վախեցանք մենք խոսելուց,
Եվ քայլելուց էլ վախեցանք,
Որովհետև, հիմարաբար, վախենում էինք չընդունվելուց,Եվ թողեցինք, որ մեր տեղում,
Ճիշտ մեր դեմքով և մարմնով,
Լինեն նրանք,
Ու մենք երբեք չեղանք "ԵՍ", 
Այլ եղանք "ՆԱ" 
Եղանք` "ՆՐԱՆՔ"....
Եղավ, 
Այո'
Այդպես եղավ, 
Եղան նրանք 
Եվ չեղանք մենք,
Եվ ուզեցի միայն գոռալ
Եղե'ք մարդիկ
Եղե'ք...