-արի, միասին խառնենք սևն ու կապույտը։ ի՞նչ կստացվի, մտածե՞նք․․․ -ծովը գիշերում ․․․ -իսկ ի՞նչ եթե նրանք մարդանան -պե՞տք է քեզ -ո՞չ -գուցե ծովը շատ խորը լինի քեզ համար -չե՞մ կարող լողալ -կարող ես, բայց միայն ափին -եթե հեռու գնա՞մ -կարող ես, բայց լավ միտք չէ, վտանգավոր է -լողալ գիտեմ, կկարողանամ հետ գալ -լողալ գիտես, կկարողանաս հետ գալ, ճիշտ ես․․․ բայց ե՞րբ հետ կգաս, կամ ինչպիսի՞ն հետ կգաս և ինչպիսի՞ն կլինի ճանապարհը, գուցե «դու» հետ չգաս, գուցե ծովով լցվի հոգիդ ու ծովից դուրս գալուց հետո էլ հոգումդ երկար ծովի ու գիշերվա պահն ունենաս․․․ -եթե անգամ էդպես, ի՞նչն այն չէ ․․․ սիրուն է -բաց ծով դուրս գալը միշտ էլ հաճելի է, ազատության յուրահատուկ շունչ է տալիս, պահի աննկարագրելի էմոցիա, դու չես զգում մարմինդ և հաճախ չես կառավարում քեզ և ոտքերդ ու ձեռքերդ բնազդաբար են շարժվում, միայն հոգիդ ես զգում և խառն էմոցիաներ, որոնք ևս չես կառավարում, բայց ծովն ամեն պահի կարող է փոթորկվել և դու լայն ժպիտով կարող ես ալիքների տակն անցնել։ վախճանդ, իհարկե, երջանիկ կլինի, բայց, ...